کشف جوانترین ابرنواختر در کهکشان راه شیری
اين ابرنواختر «G1.9+ 0.3» نامگذاری شده‌است. این اعداد مختصات مكان كهكشانی ابرهای باقیمانده انفجار است كه در قلب كهكشان شیری جای دارد. رصدخانه پرتوی X چاندرا(متعلق به ناسا) و آرایه بسیار بزرگ رصدخانه ملی رادیو اخترشناسی این نتایج را بدست آورده‌اند كه در درك چگونگی فوران ابرنواخترها در كهكشان راه شیری بسیار سودمند خواهد بود.
دانشمندان با استفاده از میزان انبساط و پراكندگی باقیمانده‌های آن حدس می‌زنند كه این انفجار 140 سال پیش رخ داده است. آخرین انفجار در كهكشان ما در سال1680 شناسایی شده بود كه ذات‌الكرسی A نام دارد. كشف این ابرنواختر اولین پله در حدس بازه زمانی بین دو انفجار ستاره‌ای متوالی است. این مطلب بسیار مهم است زیرا ابرنواخترها میتوانند باعث تشكیل ستاره‌های جدید در سحابی‌ها شوند بطوریكه شوكی به گاز و غبار میان ستاره‌ای وارد شود و آنها را متراكم كند. در نتیجه دما بالا رفته ، همجوشی هسته‌ای آغاز می‌شود و ستاره متولد می‌شود. همچنین ابرنواخترها بسته به میزان جرمشان میتوانند به ستاره نوترونی یا سیاهچاله تبدیل شوند كه در جای خود حائز اهمیت است.
این ابرنواختر اخیر با تلسكوپهای اپتیكی آشكار نشده است، زیرا بسیار نزدیك مركز كهكشان بود و در محلی پر از گاز و غبار چگال جای داشت. همین مسئله نور مرئی آنرا در حدود تریلیارد (هزار میلیارد) بار كم می‌كند. با این حال باقیمانده‌های آن را می‌توان با اشعهX یا امواج رادیویی آشكار كرد. استیفان رینولدز(Stephen Reynolds) از دانشگاه كارولینای شمالی می‌گوید: «ما می‌توانیم انفجار های ابرنواختری را تا مرز نصف عالم با تلسكوپهای اپتیكی ببینیم ولی آنها معمولا در تاریكی فرورفته و ما آنها را در زمینه كیهانی از دست می‌دهیم. اما خوشبختانه ابرهای گازی پراكنده‌شده به راحتی با تلسكوپهای رادیویی و پرتوهای X آشكار میشوند.»
اخترشناسان ابرنواخترها را در كهكشانهاي ديگر نيز رصد مي‌كنند و بر اساس نتايج بدست‌آمده و مقايسه آن با كهكشانمان حدس می‌زنند به طور متوسط سه انفجار در هر قرن در راه شيری رخ می‌دهد.
ديويد گرين (David Green) از دانشگاه كمبريج مي‌گويد: «اگر اين حدس درست باشد بايد باقيمانده حدود 10 ابرنواختر كه از ذات‌الكرسي_A جوانترند وجود داشته‌باشد. اين بسيار عالی است كه ما توانستيم يكی از آنها را بيابيم.»
رديابي باقيمانده اين ابرنواخترها از سال 1985 به سرپرستی گرين آغاز شد. براساس كوچكی اندازه باقيمانده‌ها به نظر می‌رسيد كه آنها باقيمانده ابرنواختری در 400 تا 1000 سال پيش باشد اما 22 سال بعد رصدهای چاندرا نشان داد كه باقيمانده انفجارها با اندازه زيادي در حدود 16 درصد پراكنده میشوند، در نتيجه ابرنواخترها بايد جوانتر از آنچه كه در قبل گفته شد باشند. اين مطلب در هفته‌های اخير با استفاده از نتايج رصدخانه‌های راديويي نيز تاييد شد. رينولد افزود:«هيچ جرم ديگری در كهكشان ما چنين خواصی ندارد و اين پديده در مطالعه انفجارها و اتفاقهای پس از آن بسيار مفيد خواهد بود.»